به گزارش مجله خبری نگار،یافتههای جدید پژوهشگران نشان از کاهش و تحلیل رفتن منابع آب در سطح جهان است. بر این اساس مشخص شد، مخازن آب در نیمکره جنوب جهانی شاهد کاهش شدید ذخایر خود بوده و دورههای کم آبی متعددی را در بازه زمانی ۲۰ ساله تجربه کرده اند. نکته جالب این است که ذخایر مناطق نیمکره شمالی طی این مدت عمدتاً افزایش یافته است. کارشناسان هشدار میدهد؛ در شرایط فعلی و با پیش بینی کاهش میزان روان آبها و افزایش تقاضای آب، کاهش بازده ذخیره سازی مشاهده شده از مخازن، احتمالاً در آینده با پیامدهای بالقوه برای منابع آب ادامه خواهد داشت.
باید توجه داشت که مخازن آب سطحی برای تامین امنیت در دسترس بودن آب در مواجهه با جمعیت رو به رشد جهان و آب و هوای گرم از اهمیت زیادی برخوردار است. این مخازن توانایی ما را برای مدیریت منابع آب شیرین زمین افزایش داده اند، اما در عین حال اثرات نامطلوب زیست محیطی و اجتماعی را نیز به همراه داشته است. با این وجود، مقدار آب موجود در مخازن و روند مربوط به آن در مقیاس جهانی اندازه گیری نشده است.
طی این مطالعات جدید، دکتر یائو لی (Yao Li) با همکاری دکتر هویلین گائو (Huilin Gao) از دادههای ماهوارهای برای تخمین تغییرات ذخیره ۷۲۴۵ مخزن واقع در سراسر جهان بین سالهای ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۸ استفاده کردند. آنها دریافتند: ذخیره کلی مخزن جهانی به دلیل ساخت و سازهای جدید با سرعتی حدود ۲۸ کیلومتر مکعب در سال افزایش یافته است. با وجود این تلاش ها، این مخازن جدید به اندازهای که انتظار میرود پر نمیشوند.
نویسندگان همچنین دریافتند:سطح ذخیره سازی مخازن در آمریکای جنوبی و آفریقا، که همچنین با افزایش تقاضای آب ناشی از جمعیت رو به رشد مواجه هستند، بیشترین کاهش را دارد. در مقابل، مخازن واقع در نیمکره شمالی و به ویژه مناطقی در آمریکای شمالی و اروپا، به طور فزایندهای پر میشوند.
محققان در بررسی فوق دریافتند:چالشهای مرتبط با منابع آب در سطوح منطقه ای، به تنهایی نمیتواند با ادامه ساخت مخازن و سدهای جدید برطرف شود و استراتژیهای مدیریتی جدیدی به ویژه در مورد تنظیم مخازن، مورد نیاز است. این یافتهها همچنین دیدگاه جدیدی را برای ارزیابی مجدد مزایای اقتصادی – اجتماعی ساخت سدها و مخازن آبی جدید ارائه داده و بینشی را در مورد تنش بین تقاضای رو به رشد آب و کاهش دسترسی به آب در کشورهای در حال توسعه مطرح میکند.
شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Communications منتشر شده است.